We huren 2 brommertjes en besluiten naar het Noorden te rijden. Als we net op weg zijn, verliest Peter zijn petje! He? We hebben geen helmen op...
Terug naar het guesthouse en toch maar voor de zekerheid helmen op (hier op Koh Samui kijken ze niet ze nauw, maar later ben ik blij omdat er ook kokosnoten geoogst worden. In Indonesie kwam er een naar beneden op 20 cm. afstand en ik kan je verzekeren dat dat heel erg schrikken is: dat gaat hard!)
We verkennen nog even het snorkelstrandje dat we ontdekt hebben: morgen eens uitproberen.
We komen langs de grote Buddha, waar we 8 jaar geleden een dakpannetje sponsorden voor 50 bath (ongeveer € 1,10) om het dak af te bouwen en we doen dat weer.
Het lijkt erop dat het meer ontbreekt aan werkkracht dan aan dakpannetjes, want de voorraad is enorm en het dak (hoe groot dat moet worden weten we natuurlijk niet) is duidelijk niet af.
Omdat de weg hiernaar toe erg druk is, besluiten we zuidwaarts te gaan via de binnenwegen. En dat is een goed besluit geweest: een enkel brommertje dat ons tegemoet komt en een enkel bestelbusje, verder alleen wij tussen de kokosplantages, steeds meer omhoog, uiteindelijk door de "jungle", althans zo wordt het aangeduid. Het klinkt spannender dan het is, maar het is wel geweldig mooi! Op het hoogste punt kunnen we zo beneden de zee weer zien liggen tussen de palmbomen en ander gebladerte door.
Peter lijkt op het brommertje weinig last van zijn rug te hebben en daar ben ik blij om. Vanochtend was het even zo erg dat hij echt geen houding konden vinden die niet enorm zeer deed .
Ook als we weer terug zijn, hoor ik hem er niet over klagen.
Wel pakken we op tijd onze rust aan het einde van de middag en in de vooravond. Dat doen we al een paar dagen en dat doet ons goed: we zullen het wel nodig hebben.
Intussen ben ik wel benieuwd hoe het met het thuisfront gaat, maar ja wij zijn hier al een halve dag verder, dus even wachten: mooie oefening in geduld.
Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten