We nemen geen speedboot omdat daar alleen maar veel jonge mensen in zitten, althans dat nemen wij aan.
Ik weet niet of die aanname juist is geweest, maar ik weet wel dat er op onze longtailboot alleen maar jonge mensen zitten, buiten Peter en ik.
(Misschien gaan ouderen niet meer varen en snorkelen?)
Het is lang varen naar Ko Chuek, de eerste snorkelstek. En, omdat ik altijd zo eerlijk mogelijk wil zijn, ik moet zeggen dat die tegenvalt. Hier en daar wat geel met bruin gestreepte visjes die je overal tegenkomt en hier zelfs alleen als er vanaf de boten gevoerd wordt en een paar scholen piepkleine doorzichtige visjes.
De tweede stop is bij Koh Mook bij een cave waar je in colonne doorheen moet zwemmen om aan de andere kant bij een lagoon te komen.
Het is er erg druk en smal en na 10 meter ben ik Peter en de groep kwijt en ik besluit met een sliert Chinezen weer terug te gaan. Dat is voor mij een gouden greep. Peter en anderen vertellen naderhand dat het vreselijk dringen is geweest in de cave en dat ze ook snelheid moesten maken bij de terugkeer omdat de vloed nogal snel kwam: niks voor mij dus. Ik geniet van de foto's.
Van de tweede snorkelstek geniet ik wel: ik ontdek een paar hele grote bijzonder mooi gekleurde vissen boven het schaarse koraal dat nog in tact is.
(Wij vragen ons af of onze kleinkinderen nog mooie koraalriffen met vissen zullen kunnen zien: de teloorgang gaat snel).
De lunch is lekker op een prachtig strandje, waar we niets anders kunnen dan genieten van de natuur, wat mijmeren en kijken naar mensen.
En dat laatste brengt me terug naar 2 dagen geleden toen we in een langzaam rijdende en stilstaande file stonden om Bangkok uit te komen op weg naar het vliegveldje. Zo saai en je zoekt toch iets om te doen...maar wat?
Ik zie namelijk in de eerste meters van het water spelende, plagende en veel lachende jongelui. Een paar meter verder vormen zich koppeltjes die aan elkaar geklit in het water dobberen en doen vermoeden dat er wel activiteit onder water is.
Kijk, en zo kwam ik op de gedachten aan de taxi....
Zo saai.... En dan zoek je toch om iets te doen. Wij hadden gelukkig net gegeten en gedronken en wapens en huisdieren thuisgelaten, maar je mag hier in de taxi echt niets!
Als we terugkomen op Koh Lanta blijkt het daar de hele middag geregend te hebben en wij kregen geen drup. Heb je dan geluk of niet?
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten