Arezzo

Vandaag gaan we naar Arezzo. Aanvankelijk alleen omdat de kans op regen daar het kleinst is.
Dat lijkt ons 's morgens een goed idee, want het komt er hier even met bakken uit!
Omdat we even wachten tot het iets minder is (tenslotte wil je niet al zeiknat de auto instappen als je vertrekt), zit ik nog even op mijn i-pad wat te kijken naar Arezzo en ontdek dan dat La vita e bella daar voor het grootste gedeelte is opgenomen en dat er een wandeltocht is uitgezet naar de belangrijkste opnamepunten. De tocht is te verkrijgen bij het VVV, zegt de ANWB-site.

Als het iets minder hard regent, vertrekken we. Een paar kilometer verder is het al weer droog en zien we dat de straten hier gewoon droog zijn. Dat ziet er goed uit: we gaan de goeie kant op!

Arezzo is een mooiere stad dan we verwacht hadden, en de zoektocht naar de plaatsen van La Vita e bella maakt het nog leuker: we komen weer helemaal in de sfeer van de film (het eerste deel dan).
We moeten het wel doen aan de hand van aanwijzingen van de VVV-medewerkster, want de folders worden al jarenlang niet meer uitgegeven.
De markeringspunten in de stad zijn er gelukkig nog wel en dat helpt enorm.

In de kerk van San Francesco gaat het er even niet zo eerbiedig aan toe.
Peter vloekt hardgrondig als we voor de zoveelste keer de audioguide starten en maar niet ontdekken waar we moeten beginnen.
Ik ga terug naar de allesbehalve hulpvaardige dames van de ticketverkoop en zeg dat we niet kunnen vinden waar we moeten beginnen.
Ze herhaalt nog eens wat ze ook bij de start zei: "Op nummer 4 drukken, daar begint de eigenlijke uitleg, 1 t/m 3 is intro." Ik zeg haar dat we dat al weten en dat het ons dan toch niet lukt.
Ze spreekt de troostende woorden: "Dat kan niet. Iedereen kan het vinden!"

Ik laat me niet uit het veld slaan en dan pas legt ze uit dat we niet achterin de kerk waar we binnenkomen, moeten beginnen, maar in de ruimte achter het altaar. "Tuurlijk, logisch!" denk ik, maar ik zeg overvriendelijk "Grace" en even later zijn we op koers: Peter is weer rustig....
De fresco's zijn hier en daar flink beschadigd, maar wat er van over is, is prachtig.
Toch is dit niet de mooiste kerk die we tot nu toe zagen in Toscane, terwijl de toegangsprijs dit wel zou doen vermoeden.

We dwalen nog heerlijk door de mooie straatjes en komen op het Piazza Grande, een mooi plein waar het heel rustig is en waar we lekker lunchen op een terrasje.

Op deze hele toer hebben we een paar druppels regen gehad, maar 't is eigenlijk het noemen niet waard.
Dat ik dat toch doe, is omdat we, tegen dat we thuis komen, weer door een flinke bui heen moeten.

Thuis in Montepulciano is het weer droog en zitten we nog een half uurtje op het terras.
Dan wordt het te fris en gaat Peter zijn Pici koken. Hij smult ervan.
Ik doe even niet mee: mijn ham- en kaasplankje in Arezzo zorgde ervoor dat het genoeg is voor vandaag.

Morgen gaan we naar San Gimignano en Certaldo!


- Posted using BlogPress from my iPad