(Dit is de eerste "luiaard".)
Het is een flink ritje geweest, maar we hebben onderweg een aantal keren gestopt in een poging in een leuk dorpje koffie te drinken of te lunchen.
Uiteindelijk hebben we beide langs de weg in een zogeheten Soda gedaan, omdat de dorpjes waar we inrijden zo rommelig, verlaten of armoedig zijn dat het weinig uitnodigt om daar een stop te maken.
Wat me opvalt is dat armoedig (afgebladderde verf, scheefhangende kozijnen en deuren; veel mannen voor hun huis of op een pleintje hangend) ook meteen vervuild betekent: grote hopen afval langs de straatjes en onder en rond de huizen.
Van het stadje Limon verwachten we meer: hier is Columbus aan land gekomen en het stadje wordt ook om die reden uitgebreid beschreven in de Capitoolgids.
Wel wordt ook verteld dat het een havenstadje is en dat de vrachtwagens naar Limon vaak grote rijen vormen.
De rijen zijn ons bespaard gebleven, maar het laatste stuk rijden we vooral tussen de vrachtwagens van Delmonte: enorme overslagterreinen die de aangevoerde ananassen verwerken.
In Limon dwalen we wat door het parkje en op de overdekte markt en zien we voor het eerst de Caraibische zee!
Na een nacht met veel bliksem (en gelukkig maar een paar donderslagen) en stortregen, is het vandaag prachtig weer. In de ochtend valt nog wel een klein buitje, maar als we bij het Sloth Sanctuarium op bezoek zijn, is het lekker weer (en daarmee bedoel ik een graad of 25-26, niet al te felle zon en droog).
In dit opvangcentrum voor luiaards worden we ingewijd in de leefsituatie van deze schattige beesten en zien we ze nu eens van heel dichtbij i.p.v. heel hoog hangend in de kruinen van bomen en nauwelijks bewegend.
Overigens, dat we ze al in het wild gezien hebben, vindt deze gids uitzonderlijk.
(En hier dan de echte luiaards.)
De luiaards zitten hier omdat ze gewond zijn geweest (b.v. door elektriciteitsdraden of adelaars (hun natuurlijke vijand); ze worden behandeld en als het enigszins kan, teruggezet in hun natuurlijke habitat.
Dit centrum is uniek in de wereld en het is een "familiebedrijf".
Oma is hier 22 jaar geleden mee begonnen, de dochter kwam 12 jaar geleden vanuit Las Vegas de zaak overnemen en de kleinzoon gidst nu (ik vermoed dat hij moeder wel zal opvolgen, zoveel passie en liefde voor de luiaards!)
Tot slot worden we nog over een riviertje gekanood en zien we een babykrokodil, schildpadjes, krabben, leguanen en luiaards in een schitterend landschap.
En dat allemaal op de dag dat de oudste kleinzoon Gijs 7 jaar wordt!
Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten