Ouderdom, een zegen?

Tja,
- eerst een leesbril, daarna nog een voor veraf of een combi;
- een hoorapparaat, want doof;
- osteoperose (botontkalking) je zakt als het ware letterlijk in elkaar;
- artrose (botslijtage) je hebt pijn in alle gewrichten;
- je valt zomaar (over iets waar je nog nooit over gevallen bent) met alle al dan niet tijdelijke gevolgen vandien (krukken, rollator, rolstoel);
- je knielt of bukt en merkt dat je dat voortaan niet meer moet doen, want je komt bijna niet meer overeind;
- je vergeet van alles (en niet alleen de naam van die beroemde
Franse tennisser, Allez,.....je weet wel in de tijd van Jimmy...??...Jimmy .....??...)
Als het hierbij blijft, is er nog wel mee te leven: je zult trouwens wel moeten.
Zelf een andere keuze maken is ook niet zo eenvoudig.

Maar het ergste van alles vind ik dementie.
- Ouders worden kinderen en andersom;
- Partners worden patient en hulpverlener: beiden verliezen hun partner;
- De mens verliest zijn omgeving en zichzelf.

Wat dat in de praktijk betekent, is haast niet te beschrijven, maar werd afgelopen vrijdagavond wel schrijnend zichtbaar in de prachtige documentaire van Louis Theroux: Dementia.

Voor wie net als Theroux wil weten hoe het is om te leven met dementie:
uitzending gemist.




- Posted using BlogPress from my iPad