Ook nu.
Op welke gevoelens zou ik moeten afgaan? Het zijn er zo veel... zo verschillend...
Moet ik om dat te kunnen, het denken uitschakelen? Dat gaat immers vooraf aan het voelen.
Het gevoel dat overheerst is moeheid. Ik voel me zo moe dat ik maar weinig kan eten. Een aparte ervaring voor me, maar ik kan best een paar kilo missen. Mijn darmen protesteren tegen alles wat geen water is; mijn rood wijntje smaakt me zelfs niet zoals anders.
Ik voel me ook bang: voor wat er veranderen gaat; wat er op me afkomt; en ook voor mijn heupoperatie op 30 augustus. Ik heb op al die zaken geen grip: ik moet ze op me af laten komen; me eraan overgeven.
Ik voel me ook geremd, door mezelf. Niet alles willen benoemen, nu. Niet over alles praten, nu. Niet nu ik het zelf niet helder heb, of juist wel?
De vakantie in India heeft veel indruk gemaakt: het was een fantastische ervaring. Door de abrupte afbreking heeft die echter niet de verwachte innerlijke rust gebracht die ik nodig meende te hebben voor mezelf.
Ik moet daar nu zelf en hier voor gaan zorgen: alleen maar doen wat echt niet later kan en dan alleen in het tempo waarin het kan. Zo doe ik het (heb ik toch bedacht!).
Niet vooruit kijken; niet vooruit denken; niet vooruit regelen, niet naar morgen of volgende maand, volgend jaar. Hier en nu (heb ik ook bedacht).
Als ik het opschrijf en terugkijk, lees ik tekst die niet bij me past (behalve die tussen haakjes).
Is dat nu "op je gevoel af gaan"?
-Posted using BlogPress from my iPad
Hoi Tineke,
BeantwoordenVerwijderenLees dat het even een moeilijke tijd voor je is en ik denk ook voor Peter.
Komt weer wel goed. En sterkte met je heupoperatie eind van de maand.
Groeten,
Rien.