Nou... blijer kun je me niet maken.
Het wordt Middelheim in Antwerpen.
Ik ben er in in het verre verleden wel eens geweest en het is me altijd bijgebleven als een mooi "beeldenpark".
Op weg ernaar toe lijkt het alsof we naar het slechtere weer toe rijden, maar niets is minder waar: als we het park inlopen (toegang gratis) schijnt de zon volop en dat maakt de herfstkleuren extra mooi!
Wat is dit genieten: zulke prachtige beelden; zulke verrassende kunstwerken buiten in de tentoonstellingsruimte.
Een paar voorbeelden:
- ik wijs naar een kolom in het bos en zeg dat hij qua kleuren helemaal wordt opgenomen door de kleur van de bomen en de gevallen bladeren. Als we dichtbij zijn, zien we dat het een blinkend metalen kolom is die de kleuren op afstand weerspiegelt. Nog dichterbij zien we dat er door een laar kleine openingen fagmenten van een vrouwenfiguur te zien zijn. Heel fascinerend.
- er is een rij met beelden opgesteld. We zijn net aan de rij begonnen als we ineens een pizzakoerier aan zien komen rijden op zijn bromfiets. Hij stapt snel af, bij een van de volgende kunstwerken en bezorgt de pizza. Hij stapt weer op, kijkt vriendelijk doch nietszeggend naar onze verbaasde gezichten en rijdt weer weg op zijn brommertje.
We zijn wel heel nieuwsgierig geworden en als we bij het betreffende werk aangekomen zijn, lezen we dat het een hommage is aan de onbekende pizzakoerier en dat er elke dag een pizza bezorgd wordt.
Dat wij dit net mogen meemaken, is wel heel bijzonder....
En zo gaat het maar door: een aantal containers blijkt ook een kunstwerk te zijn en ook weer te bevatten. Op een speciale fiets trappend, wek je je eigen audio-voorstelling tot leven.
Het is tegelijkertijd een tijdelijk kantoor van een theatergroep die net audities afneemt, zo weet ik uit een gesprekje met een van de drie "sollicitanten" (dinsdag krijgt ze te horen of ze is aangenomen...)
We genieten; we hebben plezier.
Inside
Outside
En terwijl ik de laatste regel schrijf en de foto's toevoeg, hoor ik op de TV berichten uit Parijs: beschietingen, ontploffingen, gijzeling.
Het dodental stijgt met de minuut: het zijn er 30 als ik deze blog afsluit.
Ik heb even helemaal niks meer te melden.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten