De dag is ruim 3 uur oud als het telefoontje komt.
Nog voor ik heb opgenomen weet ik al wat de boodschap is (wie anders dan de nachtzuster in het verpleeghuis van mijn vader belt er op dit tijdstip?): mijn vader is overleden.
Na de afgelopen week, de afgelopen maanden en de afgelopen 3 jaren na het overlijden van mijn moeder ben ik opgelucht.
Het lijden van afgelopen week was onmenselijk; de afgelopen maanden waarin hij steeds verder wegzakte in vergetelheid en verwarring waren een beproeving; de afgelopen 3 jaar na het verlies van zijn vrouw waren zeer verdrietig.
Hoe fijn is het dan
-dat hij het afgelopen half jaar dicht bij mij was komen wonen;
-dat hij in de Eerdbrand een warm onthaal kreeg en een liefdevolle verzorging;
-dat zijn kleinkinderen wat vaker op bezoek konden komen;
-dat hij zijn achterkleinkinderen zag en daar nog van kon genieten;
Gisteren hebben we afscheid genomen van hem op een manier die hij goed gevonden zou hebben: in kleine kring, zonder "spektakel", kort.
En, op een manier waarop wij waardig afscheid konden nemen: intiem, met mooie muziek en prachtige woorden, direct uit het hart van zijn kleinkinderen.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten