Dat is niet omdat er niets gebeurt. Misschien gebeurt er wel even te veel; wil ik er geen woorden aan geven.
Ik kijk weer wel ontzettend uit naar onze volgende reis. Naar Cuba deze keer.
In gedachten zie ik ons al fietsend door de tabaksvelden, slenterend over een plein in Havanna, luisterend naar muziek, genietend van een mojito in de zon!
Geen idee of de werkelijkheid klopt met die dagdromen: dat weet ik over een paar weken.
Eerst nog een optreden met ons ProjextkoorX.
De try-outs gingen beter dan verwacht, maar er zijn de komende weken nog een paar leerpuntjes (waaronder de teksten!)
In mijn jeugdjaren heb ik wel nummers fonetisch meegezongen (geen flauw idee wat die teksten allemaal betekenden en kennelijk te lui (puber!) om het op te zoeken) en nou zit ik met de gebakken peren.
Het vergt wat meer oefening dan destijds, maar het gaat goedkomen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten