Met Peter naar Bowie en met Harry naar Starbucks

Ook als we geen vakantie hebben, doen we leuke dingen.
Zo hebben we op vrijdag bij Peters broer en zijn vrouw in Nijverdal afgesproken. Voor we daar verwacht worden, hebben we nog een paar uurtjes over en die benutten we door een lekkere kop soep te eten (van snijbonen en slabonen?) en een uurtje te wandelen op de Holterberg langs de Sallandse heuvelrug. Het is lekker fris en droog weer: genieten!

Na het familiebezoekje gaan we naar ons favoriete hotel in Twente: Droste.
We worden weer heel vriendelijk ontvangen, krijgen nu een kamer boven (ook weer prima met een schommelstoel en een hangstoel, uitstekende bedden, tv, aparte toiletruimte en een lekkere bad- en doucheruimte).


We drinken alvast een glaasje wijn met een klein hapje (meegenomen, want overgebleven gisteravond en asperges gooi ik echt niet weg!).
We kunnen bijna niet wachten om te gaan dineren, want de vorige keer toen we hier waren, werden we enorm verrast door het bijzondere en erg lekkere eten.
De verwachtingen zijn hoog gespannen en we worden niet teleurgesteld.

Ik ga niet allemaal opnoemen wat we gegeten en gedronken hebben, maar de kalfszwezerik en de wortelcouscous waren heel bijzonder!


Na een goed ontbijt in de "wintertuin" (de serre van Droste: Peter vraagt zich af hoe die in de zomer heet?): rijden we naar station Hoogeveen, parkeren de auto bij het station en gaan verder met de trein naar Groningen.
Om 12.45 uur stappen we het Groninger museum in voor de tentoonstelling van Davie Bowie: hij blijft zelfs mij (niet echt een Bowie-fan) een dikke twee uur boeien.


Nadat we de rondgang af hebben, willen we een kopje koffie drinken. Het is in beide restaurants in het museum zo druk dat we geen plaatsje kunnen vinden en dus gaan we lekker naar Starbucks om een lekkere cappuccino.
Ik zoek alvast een tafeltje en Peter bestelt.
....
Ik wacht even en dan hoor ik dat er bestellingen op naam worden afgeroepen.
Nadat eerst "Nathalie!" geroepen is, hoor ik haar roepen: "Harrie!".....
Tot mijn stomme verbazing gaat Peter naar haar toe en haalt de door hem bestelde 2 cappucinos's op.
.?.??.?.?.?

"Ja, ze vroeg een naam en die heb ik haar toen maar gegeven...."

En zo ga je een weekendje met Peter weg en drink je koffie met Harrie.



- Posted using BlogPress from my iPad

Museo Nacional Reina Sofia

Onze laatste dag in Madrid besteden wij aan het bekijken van (alweer) veel kunstwerken, waaronder de Guernica van Picasso.

Het is een indrukwekkend groot werk dat voor mij interessanter wordt naarmate de uitleg via de audioguide vordert.
Datzelfde geldt ook voor de werken van Dali en Constant (vooraanstaand lid van de Cobra-groep).





Wij zijn niet de enigen in dit museum, maar wat me vooral opvalt is het grote aantal kleuterklasjes (echt, deze kinderen zijn niet ouder dan een jaar of vijf) dat zeer gedisciplineerd, rustig en ook echt geinteresseerd kijkt naar kunstwerken en luistert naar de enthousiaste verhalen van hun onderwijzer.
(Ik vind het weer erg jammer dat ik de Spaanse taal niet machtig ben: zal ik er toch nog een cursusje tegenaan gooien?)





We zijn eigenlijk te moe om het hele museum te "doen", maar telkens als we besluiten om het voor gezien te houden komen we weer in een zaal terecht die ons zo boeit dat we er toch weer langer blijven...
Zo raken we verzeild in een ruimte met een licht- en geluidservaring die behoorlijk angstaanjagend is (zo zouden laboratoriummuizen en - ratten zich voelen bij bepaalde experimenten, en ik kan me er nu alles bij voorstellen).

In een van de laatste ruimtes verdwalen we in een witwandige doolhof die - doordat de panelen verdraaid kunnen worden - telkens verandert.
Hoewel Peter dit dapper doorstaat, is het niet bevorderlijk voor zijn katerig gevoel (had hij gisteren maar niet het restant van mijn whisky opgedronken in het cafeetje van onze buurman!)





We besluiten dat hij eerst maar een middagdutje gaat doen voor we een late lunch gaan pakken.
Daarna, richting vliegveld.
Het is een mooie, maar vermoeiende week geweest.
Gelukkig hebben we nog een paar dagen rust thuis, voordat Peter weer aan het werk gaat.



- Posted using BlogPress from my iPad

Toledo

Het openbaar vervoer is hier opvallend goed.
De wachttijden bij metro's en bussen zijn heel kort; de trein rijdt op tijd en supersnel: in 35 minuten zijn we in Toledo.
De controles zijn een hoofdstuk apart. Op het station ziet het eruit als op een vliegveld: alle bagage gaat op de rolband door scanners en elke passagier wordt aan een detector onderworpen.
De wachtruimte in het station is navenant: super relaxte fauteuils en koffiecorners te over.
In de trein zijn de zitplaatsen al even luxe: twee armleuningen, een voetensteuntje en een klaptafeltje en de trein glijdt over de rails (geen kedeng, kedeng...).

Toledo is een prachtige stad met een rijke geschiedenis en cultuur en staat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO (zo staat het op Wikipedia en ik kan het niet beter formuleren).


De eerste uren brengen we door in de kathedraal: je kijkt je ogen uit, zo veel
pracht en praal. De sacristie alleen al is een museum op zich.
Het is echt overweldigend mooi.


De rest van de dag brengen we dwalend door de straatjes door en dat is al een prestatie van jewelste: het is een continu proces van stijgen en dalen (en niet zo'n beetje ook).
We lopen ook nog even het stadhuis in, maar we komen niet ver: verboden toegang!


Aan het eind van de middag gaan we ook nog even de Synagoge binnen, maar daarna is het welletjes.


We reizen terug naar ons appartementje in Madrid en echt waar: precies een uur later zitten we op ons piepklein balkonnetje met een glaasje lekkere wijn!

Het is weer een mooie dag geweest.



- Posted using BlogPress from my iPad

Museo Thyssen-Bornemisza

Voor ik ga vertellen hoe ik het bezoek aan dit museum heb gevonden, moet ik eerst even een ervaring van gisteren delen.

De aandachtige lezer weet nog wel dat ik toen 's morgens in het Prado was.
Daar, lichtelijk naar voren gebogen om te kunnen genieten van de 7 doodzonden van Hiëronymus Bosch, voelde ik dat iemand mij met lichte aandrang een beetje los van Peter schurkte, zo interpreteerde ik het althans (ik kon het nog net geen swaffelen noemen, maar het was op het randje...). Toen ik - begrijpelijk - wat geschrokken, een beetje naar rechts uitweek, zag ik in mijn ooghoek dat het een man was.
Peter had niets in gaten, geboeid als hij was door de 7 doodzonden.
Was die man nou aan het voordringen? Of wat?
Nog geen 5 tellen later legde hij zijn hoofd op mijn schouder en begon vleierig kopjes te geven.
Dit vond ik echt te ver gaan (zelfs in deze omgeving) en ik deed een flinke stap opzij en keek hem met een vernietigende blik aan.
De man schrok hevig en wist zich totaal geen houding te geven. Hij vluchtte snel naar de andere kant van het tableau en biechtte bij zijn partner op wat hij zojuist gedaan had: hij had mij voor haar aangezien!
Zij kon er wel om lachen (ik toen ook), maar hij nam haar snel bij de arm en verdween de volgende ruimte in...
Nadat ook ik had opgebiecht bij Peter wat me zojuist overkomen was, kon ik me pas echt gaan verdiepen in de 7 hoofdzonden.
Tsjonge, je maakt wat mee in zo'n museum.


"Ons" favoriete restaurant!

Goed, dan vandaag.
Om even na tien uur zijn we bij Thyssen: geen lange rijen. Gewoon naar binnen, jassen in de garderobe en met het plattegrondje in de hand, dezelfde taktiek toegepast als die van gisteren.
Hier is de routing echter veel logischer: je gaat als het ware door de tijd heen en de aangegeven meesterwerken gaan mee met die volgorde.
Het is werkelijk ongelooflijke wat hier te zien is!
Van Rembrandt tot Renoir, van Dali en Lichtenstein tot Hopper en Van Gogh, van de wolkenpartijen van Ruisdael tot Venus en Cupido van Rubens.


Hotelkamer van Hopper



El Lissitzky

De "swaffelaar" van gisteren is hier niet en dat is maar goed ook! Vandaag zou ik hem meteen een oplawaai hebben gegeven (of op zijn minst een grote mond): het is zo'n dag waarop je wel enorm geniet van alles, terwijl je hoopt dat je lijf wat beter zou aanvoelen.
Dat is even niet zo vandaag, maar ik voel me sterk genoeg om 's middags nog lekker door wat winkelstraten te dwalen. Jammer dat ik geen leuk blauw tasje kan vinden....

Morgen naar Toledo met de trein. Daar verheug ik me op, want het schijnt een mooie stad te zijn.


- Posted using BlogPress from my iPad

Het Prado

Na een lekker ontbijtje van de benedenbuurman (we wonen hier boven een bakkerswinkeltje, annex lunchroom) wandelen we naar het Prado.

Als we bij de kassa aankomen - nadat we een half uurtje? (maximaal) in de rij hebben gestaan - blijkt dat ik mijn ID ben vergeten mee te nemen.
Nog nooit heb ik deze moeten laten zien om te "bewijzen" dat ik in aanmerking kom voor ouderenkorting (zelfs jaren geleden werd die mij zo op het zicht al aangeboden: zeer confronterend!) en NU wordt de korting geweigerd!
Peter heeft even ontzettend de smoor in, maar ik voel me stiekem een beetje gevleid, al kan het natuurlijk ook zo zijn dat ze hier gewoon zwaar overdreven van de regeltjes zijn.....

Als we de jassen in het kluisje hebben gelegd, gaan we - gewapend met een plattegrondje met op de achterzijde de 50 meesterwerken - de toer beginnen.
Al na 5 minuten heb ik in de gaten dat het geen doen is, om maar lukraak zaal voor zaal te bezoeken: het is veel te veel en ik heb het gevoel dat ik nu al niets meer in me op kan nemen.

Ik stel een andere taktiek voor: we beslissen eerst welke highlights we per se willen zien, kijken vervolgens waar die hangen en nemen dan een min of meer logische route die langs de gewenste plekken loopt. Dat werkt!
Zelden ben ik zo actief geweest in een museum en ik geniet van al die meesterwerken. Peter is blij verrast met mijn actieve opstelling en vindt zelfs dat ik het (normale) entreetarief dubbel en dwars waard ben!
Nou, kan het mooier?


Iglesia de San Jéronimo el Real.

Net na de middag wandelen we naar het grote stadpark "El Retiro" waar we even uitrusten bij een van de paviljoentjes.
Nadat we nog een rondje rond de grote vijver gelopen hebben, is het welletjes voor vandaag.



De grote vijver in El Retiro.

We gaan lekker terug naar het appartementje: even met de beentjes omhoog en bijkomen....


Grote "verhuizing" van straatverkopers.

Het is een mooie dag geweest.
Straks lekker eten (ik denk weer bij Lateral...)





- Posted using BlogPress from my iPad

Zondag in Madrid

De zondag in Madrid wordt in de ochtenduren bepaald door de vlooienmarkt El Gastro.
Het is er gezellig; het aanbod varieert enorm (van stekkerdozen tot tropische vogels); in sommige delen tonen de verkopers ingetogen hun waren, in andere delen vind je de ouderwetse standwerkers die demonstreren en luidkeels hun waren aanprijzen.



Maar het is er vooral op deze zondagmorgen van de 7e februari 2016 winderig en behoorlijk frisjes. De Madrilenen hebben er kennelijk nog meer moeite mee dan wij, getuige het feit dat ze zich hullen in bontjassen en dikke mutsen dragen.


Wij genieten toch tussendoor van de stukken waar de zon wel tussen de kramen door kan komen, want dat is voor ons Noorderlingen al echt genieten.

Na de markt wandelen we naar de Plaza Mayor en door het oude gedeelte van Madrid. Vooral in de Mercado St. Miguel blijven we lang hangen: het is een lust voor het oog en voor de smaakpapillen: er zijn zo veel lekkere, aparte tapas! Je weet gewoon niet wat je moet kiezen....
Uiteindelijk gaan we voor een eenvoudig, maar oh, zo lekker, kaasplankje met een glas rode wijn in de wetenschap dat we hier nog een paar dagen zijn en dat de Mercado - net als alle andere highlights - echt zo dichtbij liggen van ons appartementje, dat dit zeker niet de laatste keer zal zijn dat we hier aanleggen!


De middag brengen we al slenterend langs het Koninklijke Paleis, de cathedraal en de binnenstad door.
Daarna gaan we even naar het appartement: lekker bijtanken, "de Mol" kijken, bloggen: kortom weer even tot onszelf komen.

We gaan eens even kijken waar we gaan eten, vanavond.....
"La Tabernas".



- Posted using BlogPress from my iPad

Madrid

Madrid: ik kan er nog niet veel over zeggen. Wij zijn er net een paar uur.

Maar:
-de vlucht vanuit Eindhoven liep gesmeerd: nog geen 2 1/2 uur;
-we werden heel luxe op Eindhoven Airport afgezet door Jeroen - met Peter achterin zijn eigen auto gepropt als een sardine in een blikje - maar dat had ik er wel voor over!;
-de taxichauffeur in Madrid was ook aardig, maar sprak geen woord over de grens (en "yo no hable espanol", dus we waren snel uitgepraat;
-na één telefoontje werden we in het appartement binnengelaten, 4e etage met liftje, dus dat is prima: ziet er leuk uit, van alle gemakken voorzien;
-midden in het pitje, bakker als buurman, groente en fruit 2 deuren verder en Lidl om de hoek;
-restaurant Lateral op Plaza st. Ana (ook op steenworp afstand), ons aangeraden door Berrie en Ingrid, is een toppertje; heerlijke tapas en wat een fantastische wijn!


Beter kun je niet starten....

Waar we zo moe van zijn, snappen we niet. We gaan lekker slapen!


- Posted using BlogPress from my iPad