Eindhoven - Havana
Na de uitvoering van "ons" ProjectkoorX in het Hazzo in Waalre, val ik als een blok in slaap.
Het is een leuke avond geweest: natuurlijk hebben we foutjes gemaakt, maar er zijn zeker 150 gasten geweest en de 10 gasten die speciaal voor mij en Peter (onze presentator) gekomen zijn, hebben stuk voor stuk een gezellige avond gehad; precies wat ik ze beloofd heb!
Om 6 uur staan we naast ons bed om naar Schiphol te rijden (of liever gezegd: gereden te worden. Maud zet ons af, op weg naar Amsterdam).
De vlucht is lang en het tweede stuk ook turbulent, zelfs afgezien van de vele luchtzakken.
Hebben we op de vlucht naar Madrid een prima plaats met beenruimte - want bij de nooduitgang -; op het stuk naar Havana zitten we op de middenrij middenin gepropt tussen een aardige Duitser en een Italiaanse, maar met een claustrofobische achterbuurvrouw die het maar niet kan verkroppen dat ik toch echt een paar uurtjes van de ruim 10 uur mijn stoel iets achterover zet in een poging om even te slapen.
Van pure woede bonkt ze het eerste uur continu met haar knieen tegen mijn stoel. En raad eens: ik reageer niet!
Na een uur is zij het waarschijnlijk ook zat en blijft het stil zodat ik even kan slapen.
Nadat Peter me wakker maakt om een douanepapiertje te completeren, blijkt dat mijn leesbril gevallen is en verwoede pogingen van Peter en mij, mijn Duitse buurman en Nederlandse voorburen, leiden nergens toe. (Mijn achterburen schakel ik begrijpelijkerwijs niet in.)
Nadat Peter dan maar de papieren zelf invult, valt hij lekker in slaap en ik dus niet meer: waar kan die bril nou gebleven zijn? De laatste uren dus maar wat rond kijken en muziek luisteren.
Als Peter voor de landing nog even naar het toilet gaat, kan ik het niet laten om toch nog even onder zijn stoel te kijken en ja hoor: daar ligt hij! Eureka.
Bij aankomst op Havana Airport krijgen we ook nog een mooie oefening in geduld: we doen er meer dan een uur over om door een 3-tal controles te komen, maar dan worden we verwelkomd door Lazarus, onze "gids" van het reisbureau. Hij slaagt erin ons binnen een kwartier in de taxi te hebben die ons naar ons hotel brengt en de benodigde info te geven. "Morgen om 9 uur zie ik jullie graag nog even 20 minuutjes in het hotel, daarna weet je alles wat je moet weten..."
We zijn behoorlijk moe als we ons naar het hotel laten rijden. Vanuit de taxi is het nog 110 m. lopen, maar onze koffers worden gesjouwd door een behulpzame kruier.
Dan komt de volgende hobbel: het hotel heeft problemen met de airco en we zijn voor de eerste nacht omgeboekt naar Hotel Ambos Mundos.
"Het is maar een huizenblok verder lopen en de kruier loopt mee, hoor."
De info klopt, maar we hebben het een beetje gehad en nog een laatste restje moed en vriendelijkheid verzamelend, sjokken we achter de kruier aan.
Hotel Ambos Mundos blijkt niet alleen een hotel, maar een bezienswaardigheid in Havana. Hemingway logeerde hier altijd tijdens zijn verblijf in Havanna en zijn kamer 511 is in de oude staat bewaard en blijkt te bezichtigen.
Het zegt ons even helemaal niets: we willen iets eten, drinken en naar bed.
Die laatste drie dingen zijn dan ook in een uurtje gepiept en weer val ik als een blok in slaap.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten