Havana, wat een stad, wat een mensen
Hotel Ambos Mundos bekoort me 's morgens: we ontbijten enigszins verlaat (maar daarover zo meer) op het dakterras op de 6e etage met een schitterend uitzicht op de stad die aangestraald wordt door de net opgekomen zon.
Op weg naar het dakterras, hebben we even aangeklopt bij kamer 511, maar Hemingway geeft "niet huis". Wel maakt Peter nog gauw even een foto van deze bijzondere plek.
Als we doorlopen, horen we "iets" vallen, maar we zien niets liggen.
Op het moment dat we net lekker aan tafel zitten, weet Peter wat er is is gevallen: het afdekkapje van de cameralens! (Goh, das niet de eerste keer dat we die weer moeten zien te vinden!)
Peter snelt naar beneden en na een zoektocht van een half uur, waarbij hij het hotelpersoneel moet inschakelen omdat het kapje 2 etages lager op een moeilijk bereikbaar randje in het open trappenhuis ligt, gaat hij zich eerst even douchen en omkleden en na 40 minuten zijn we weer herenigd en kunnen we samen genieten van het ontbijt.
Op weg naar beneden kijken we nog eens goed naar de mooie, authentieke kooilift en daarna wandelen met de koffers terug naar hotel Valencia waar we later in de middag een mooie kamer krijgen met een bad op pootjes, 3 bedden en een zee van ruimte.
Lazarus voorziet ons inderdaad binnen een half uur van alle info die we nog nodig hebben en dan gaan we goed voorbereid zelfstandig het Cubaanse leven in.
We slenteren door de oude stad, gaan naar het Museum Palacio de los Capitanes Generales) waar Columbus op het binnenpleintje de zaak in de gaten houdt en komen tegen het middaguur terecht in de stamkroeg van Hemingway (our man in Havana): La Bodeguita de Medio.
Wat een bijzondere plek: lifemuziek (2 oudere dames en 3 ongeveer even oude mannen, maar wat een lekkere muziek produceren ze!)
Een stuk of 8 bezoekers (meer kunnen er niet bij in het deel wat nu open is), waaronder 2 Chilenen en wij. De ongelukkigen die er niet inkunnen, genieten vanaf de straat van de sfeer en de muziek,
De mojito's worden in rijen van 20 bereid en geserveerd (€5,--!) en het is een continubedrijf. De 2 Chilenen zwengelen de zaak aan: ze sluiten vriendschap met iedereen en dansen met wie maar wil.
Wij schrijven -als zovelen voor ons - onze namen op de lamberisering; de muren staan tot ver boven manshoogte vol.
We lunchen op het dakterras van Ambos Mundos en wandelen 's middags naar de Chinese wijk. Er is geen Chinees te zien; wel heel veel bewoonde krotten.
Onder de inganspoort is een open overdekt terras dat vol zit met families en vooral veel verliefde stelletjes die zonder gene zitten te scharrelen. Dat gaat ver hier: de dames dagen uit en genieten zichtbaar als de mannen hun borsten verkennen!
De muziek zweept de zaak op en overal wordt bewogen en gedanst.
Wij gaan nog veel leren over de Cubaanse cultuur...
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten