En dan zijn we weer thuis

Donderdag moet - qua weer - de beste dag worden: we hebben er zin in!

We gaan een grote wandeling maken in Locronan en kiezen voor het processiepad:
lengte 8,5 km.
hoogteverschil 125 m.
duur: 2 uur 30 minuten
moeilijkheidsgraad: 1 kruisje
Moet lukken, toch?

Ik begin maar met het resultaat:
(af en toe een zonnetje, maar we hielden het niet helemaal droog)
lengte 8,5 km (leek het dubbele)
hoogteverschil klopt, maar dan wel 5 keer op en neer!
duur: 3 uur (valt nog mee! )
moeilijkheidsgraad: het was inderdaad een kruis!

Maar wat heb ik genoten!

Enkele impressies van onderweg:

Peter houdt een donderpreek



We komen langs kastanjebomen (tamme) en appelbomen (zure).






We wandelen door een mysterieus bos, met door mos bedekte boomstammen.







's Avonds volgt de beloning!





De reis terug op vrijdag gaat zo goed dat we besluiten om het toch maar in een keer te rijden.
Rond het avondeten zijn we weer in Arras en eten bij hetzelfde Italiaans restaurantje waar we vorige week bij de start ook waren: heerlijk!

Om 22.40 schenk ik thuis een wijntje in en nemen we vluchtig de post door.
Lekker even in de sauna, douchen en eigen bed.
We zijn boffers!



- Posted using BlogPress from my iPad

Schiereiland Crozon

's Morgens rijden we naar Crozon en we willen graag op de heuvel bij
Ste. Marie du Menez Hom kijken waar we die dag naar toe gaan: het hele eiland moet te overzien zijn.
Niet als wij er voorbij komen: het ligt totaal in de mist.
Als we naar beneden rijden wordt het zicht beter en als we Camaret-sur-Mer inrijden schijnt weer volop de zon!

We halen de fietsen van de drager en rijden over de natuurlijke dam naar de kapel Notre Dame de Rocamodour (deze dame komen we wel heel vaak tegen deze keer: we waren ook al op haar schuit in Douarnenez!).










We lunchen eerst in de stralende zon bij het haventje






en daarna fietsen we naar Fort du Toulinguet (nou, fietsen is echt te veel gezegd: we zeulen de fietsen aan de hand mee omhoog...). Boven zetten we ze weg en leggen de rest van de tocht te voet af: klauterend tegen de berg omhoog over rotsen en smalle paadjes: het uitzicht is prachtig en dat is de hele dag zo, dus dat ga ik niet iedere keer herhalen.
Als we bijna bij de fietsen terug zijn, zien we een slang (ik schat zo'n 80 cm. lang en een flinke duim dik): altijd even spannend, vind ik.

De rest van de route kunnen we fietsen. We komen langs een veld met meer dan 100 penhirs.








Op de terugwek komen we weer langs de heuvel bij Ste.Marie du Menez Hom en deze keer valt alles op zijn plek: we hebben zicht!

Wat een dag!


- Posted using BlogPress from my iPad

Wrijven helpt soms wel....

Gelukkig gaat het 's middags beter met de rug van Peter (kwestie van goed inwrijven).
Wij bezoeken het "Botenmuseum" in Douarnenez, deze week gratis i.v.m. de zeilrace die deze week gehouden wordt. Een hele beroemde waar wij nog nooit van gehoord hebben, maar waar we bijna fan van zijn geworden! Ze schijnen vandaag of morgen te vertrekken, maar dat gaan wij niet meemaken, vermoed ik...
Het museum is wel interessant en het is heel mooi ingericht met verrassende hoeken en gaten, film, muziek, poezie en - natuurlijk - een blik op de sardinevangst en -verwerking. Het museum is immers gehuisvest in een oude sardinesfabriek!




Het museum loopt door aan de kade: je kunt er een aantal oude vissersschuiten in! Heel interessant om te zien hoe er vroeger op zo'n boot geleefd werd.
's Avonds eet ik voor het eerst oesters in Bretagne: heerlijk!
- Posted using BlogPress from my iPad

Daar zit ik...nu

Keuken in Douarnenez.
Daar zit ik...nu.

Gisteren zijn we verkast naar Douarnenez. Onderweg zijn we gestopt bij het kanaal van Nantes naar Brest en we hebben vanaf het dorp zo'n 20 km. langs het kanaal gefietst.
De temperatuur is heerlijk, onderweg zien we mooie sluisjes en een prachtige Mariakapel met goed bewaarde muurschilderingen en een rijk beschilderd plafond.







Op de terugweg krijgen we een klein buitje te verwerken, maar als we rond de klok van 18.00 uur op een terrasje aan een lekker biertje zitten in Douarnenez zijn we dat al lang weer vergeten....

Wat we moeilijker kunnen vergeten, is de rugpijn die na het fietstochtje plotseling is opgekomen bij Peter.
Hij loopt als een oud mannetje het terrasje af en de nacht die volgt is een beproeving voor hem.

Vanochtend is hij meteen pijnstillers gaan slikken en zijn we naar de apotheek gewandeld om een smeerseltje te halen.
Nu ligt hij plat op bed en snort tevreden: even geen pijn.

En ik? Ik zit in ons keukentje te lezen, speel wat wordfeud en schrijf een blog.


- Posted using BlogPress from my iPad

Weersvoorspellingen

Wekenlang volgen we de weersvoorspellingen. Voor Nederland en Bretagne.
Aanvankelijk lijkt het goed te komen maar, naarmate de herfst vordert en onze trip naar Bretagne nadert, wordt het weersvooruitzicht slechter.
We rekenen dan ook op slecht weer, maar optimisten als we zijn: de wandelschoenen gaan mee en ook de fietsen worden op de nieuwe fietsendrager meegenomen. (De eerlijkheid gebiedt te vertellen dat er ook veel warme truien meegaan en dat ik op de valreep ook nog een flinke regencape meeneem).
Als we in Arras aankomen regent het pijpestelen. De prachtige pleinen kunnen we alleen maar bewonderen als we onder de galerijen lopen (de stukken waar die ontbreken, overbruggen we diep ineengedoken onder een paraplu), maar als we rond etenstijd een fantastisch Italiaans restaurantje ontdekken, voelen we de natte voeten niet meer. We smullen van de charcuterie en de lasagne.
Voor het slapen kijken we nog even naar de weersvoorspellingen: de komende dagen is er 80 a 100% kans op regen.
We kruipen lekker onder het dekbed.
De volgende dag rijden we naar Mont St.-Michel. Het is droog en de zon schijnt flauwtjes. We zijn zo optimistisch dat we de fietsen van de drager halen en met de fiets het laatste stuk afleggen. Het is maar een kort stukje, maar we krijgen onderweg toch wat druppels regen te verwerken en er staat een straf windje. Het is van zo'n korte duur dat we er niet nat van worden en de wandeling op Mont St.- Michel maken we in de volle zon.












In het guesthouse bij Marga en Hans in Mont Dol worden we gastvrij ontvangen, het eten is heerlijk en we voeren leuke gesprekken.
De weersvoorspellingen zijn onveranderd: 100% regenkans.




Guesthouse in Mont Dol
Zaterdag gaan we naar St.Malo, waar we het ommuurde stadsdeel op de fiets verkennen en, al weer in de stralende zon, de vloed bekijken.












Ook op zondag hebben we prachtig weer als we op Cap Frehel een flinke wandeling maken en bij thuiskomst lezen we op internet:
noodweer in Nederland (wat jammer voor de marathonlopers in Eindhoven).
Ik wens de thuisblijvers veel slechte weersvoorspellingen.




Cap Frehel
Voorlopig zijn wij er hier blij mee...
- Posted using BlogPress from my iPad