Zijn organisatie is uitgegroeid tot een "grote" hier:
- een mooi eigen pand, vlakbij het River Winkelcentrum, van waaruit je gratis per boot naar de skytrain en andere tussenliggende steigers wordt afgezet;
- centrale vertrekplaats ter plekke met zo veel fietsen dat je er wel een goede voor jou kunt vinden;
- eigen boten onderweg, waar alle 10 de fietsen (groter wordt de groep niet per boot) vakkundig worden ingeladen;
- centrale lunchplek, gedecoreerd met fietsen (ik vermoed ook van de zaak, maar dat weet ik niet zeker).
Dat laatste is tevens het enige wat ik deze keer minder vind (die oude rustplek aan de locale drijvende marktje waar je zelf iets te eten moest scoren...ik denk er met weemoed aan terug.)
Maar de rest van de tocht: wat een beleving weer! Door nauwe steegjes, over markten en langs tempels, over smalle betonnen fietspaden door de klongs en langs de (pandang)-plantages van Bangkok. Maar ook over een grote brug (vanwege een kapotte boot); stukje over de snelweg aan de verkeerde kant, terwijl de gids hevig met haar oranje petje zwaait om het tegemoetkomende verkeer te waarschuwen.
Als we ergens uitstappen, sta ik midden in de rode mieren die zich in een mum van tijd aan mijn linkerbeen omhoog gewerkt hebben tot in mijn short!
Als ik onhandige danspassen en gebaren sta te maken, word ik gered door de gids die er flink wat water over kwakt, terwijl mijn medefietsers mijn slippers miervrij maken. Zelf inspecteer ik de binnenkant van mijn broekspijpen.
Een mens kan wat meemaken!
's Middags maken we eerst gebruik van de gratis boot om naar de skytrain te gaan, maar daar wijzigen we ons oorspronkelijk plan om te gaan winkelen naar een wandeling 23 aanlegsteigers meer naar het Noorden, dus stappen we weer in de taxiboot.
Ik gebruik (noodgedwongen) de tijd om een dutje te doen: dat varen maakt zo slaperig en zeker in die warmte.
De wandeling is echt geweldig! Gingen we vanmorgen fietsend door de klongs, nu wandelen we erin en komen geregeld bij de mensen thuis, omdat we weer in een doodlopend steegje zijn of mogen via een trapje over hun muur naar de kade van de rivier om zo verder te kunnen. We zien het leven van alledag daar nu wel van heel dichtbij: we kijken letterlijk in hun slaapkamertjes en wandelen door hun woonkamers.
De Thaise mensen kijken nergens van op en zijn heel vriendelijk en behulpzaam.
Als we op een grotere weg lopen, ga ik eens op zoek naar een toilet. Ik probeer ergens een groot gebouw en loop naar binnen. Hoewel het aan de buitenkant absoluut niet te zien is, blijkt dit een restaurant.
"Speak Thai?" vraagt de ober en lacht om het hardst mee als wij lachend ontkennen. Maar met wijzen komen we heel ver. We eten een heerlijke steamboat.
's Avonds doen we niet veel meer: we genieten met een hapje en drankje van het uitzicht op de 25e ronddraaiende etage van het hotel.
Het is een mooie dag geweest!
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten