-4 Dagen alleen een koude douche.
En toch, ik had deze dagen voor geen goud willen missen!
-4 Nachten in een fantastisch guesthouse: Clay Hut Village;
-Ligging: pal tegen the Old Town, een groot gebied vol deels goed bewaarde restanten van de periode rond 1100, varierend van paleizen tot een prachtig liggende boeddha;
-een ouder echtpaar (boven de 60) als gastvrouw en gastheer, heel servicegericht en ze doen niets liever dan bij ons aan tafel aanschuiven tijdens het eten en een gesprek met ons aanknopen;
-heerlijk Sri Lankaans eten;
-een buurman van 26 jr. Pradeep, die safari's verzorgt;
-een gastheer die voor ons op de eerste ochtend al binnen 5 minuten onze volgende accommodatie in Kandi regelt.
We dwalen een dag met onze fietsjes door the Old Town en zien een cultureel park dat echt niet onderdoet voor Anaradjapura.
Omdat ons guesthouse echt op 100 meter afstand ligt, brengen we de lunchbreak "thuis" door met toestemming van de bewaker van een van de twee exits.
Als we het voor gezien houden, komen we bij de tweede exit en rijden naar het bewakershuisje om iets te vragen (ik ben vergeten wat).
We komen nogal abrupt aanrijden en dat vinden ze binnen in het huisje ook!
Er komt een bos gitzwarte krullenbos van een dame omhoog en de bewaker trekt snel zijn broek omhoog en ritst zijn gulp dicht.
Peter wordt er bijna verlegen van: tjee, onder werktijd!
Na een wat ongemakkelijk gesprek, wens ik hem nog een fijne dag.
Met Pradeep gaan we de volgende dag op stap met de jeep. Eerst naar Sigiriya, een 200 meter hoge rots die beklommen moet worden vanwege de bijzondere, erotische muurschilderingen van wolkenmeisjes en het indrukwekkende uitzicht vanaf het hoogste plateau.
Ik heb er de klimpartij voor over, ook al omdat het lopen en klimmen me relatief zo gemakkelijk afgaat. Wat zo'n kunstheup al niet mogelijk maakt: ik ben er zelf nog steeds verbaasd over!
Als we beneden zijn, begint het net te regenen en Pradeep stelt voor om tijdens dit buitje te lunchen. Wat kunnen ze toch lekkere curries maken, zelfs in de meest onooglijke wegrestaurantjes! En, met de beperkte middelen die er zijn, werken ze toch behoorlijk hygienisch, want we voelen ons nog steeds heel goed!
Een uurtje later rijden we het wildpark in met een extra gids van het park in de achterbak erbij.
Als we de eerste groep olifanten zien, moeten de dekzeilen dicht: het is pijpestelen gaan regenen. Even krijg ik een cruise - Halong Bay - in - Vietnam momentje: 2 dagen zeikende regen, maar na een minuut of twintig wordt het droog, breekt de zon weer door, gaan de zeilen er weer af en zien we op de rest van onze tocht in totaal zeker zo'n 100 olifanten.
Ik kan niet meer over olifanten vertellen dan de gemiddelde lezer ook weet, maar deze groepen grote dieren in de natuurlijke omgeving te mogen zien, relatief dichtbij: heel bijzonder.
Op de terugtocht uit het park komen we vast te zitten in de modder als we het riviertje weer terug oversteken. Het wordt inmiddels drukker in het park en aan weerszijden staan nu jeeps te wachten om erdoor te kunnen. Pradeep krijgt goedbedoelde adviezen, wij worden gefotografeerd en ik vermoed ook stiekum uitgelachen. Maar dan proberen stoere jeepchauffeurs ook de oversteek en aantal lukt dat, maar er komen er nog een stuk of 2 vast te zitten en nog wel erger dan wij, hun wielen staan ingedraaid in de modder, zodat we de banden nauwelijks meer kunnen zien. Pradeep blijkt onverwachts voor de oplossing te kunnen zorgen: hij heeft een sleepkabel en als dat succesvol verloopt bij een college-chauffeur, worden ook wij op de kant getrokken: 3/4 uur entertainment!
's Avonds kunnen we er nog eens om lachen als we bij Pradeep thee zitten te drinken in zijn huisje: 1 grote kamer met t.v., afbeeldingen van Boedhha en een olifant, 1 klein kamertje met een tafel waarop hij zijn koopwaar heeft staan: beeldjes, kettingen en armbanden. Ik krijg een kettinkje mee als aandenken.
Na een fotosessie met zijn vrouw en kind en de toevallige bezoekers (kleine broertje en zusje en papa van Pradeep) nemen we afscheid en wandelen onder een gitzwarte sterrenhemel naar huis. Mooie dag weer!
(Pradeep is een wees, zo hoor ik van onze gastvrouw. Zowel zijn vader als zijn moeder zijn vermoord door de Tamil Tijgers).
De laatste dag brengen we fietsend door. Eerst naar het internetcafe in het dorp; gelukkig vinden we er een waar geen breakdown is, alle andere hebben dat wel of zijn gesloten!
Daarna pinnen (ja, 't is hier ook niet gratis allemaal) en 's middags fietsen we kilometers langs de rivier!
Ik noem alleen even op welke dieren ik zag (of overheen reed):
- heel veel kingfishers (lijken wel de mussen van Sri Lanka);
- varanen;
- white en black herons;
- een slang van 1 1/2 meter;
- een aap bij onze veranda;
- veel muggen, waar ik nu last van heb bij het schrijven van dit blog.
Maar ik zit wel aan een lekker rood wijntje in het vooruitzicht van een home-made currymaaltijd met visjes (speciaal voor ons tweeen bereid). De gastvrouw en gastheer zijn nu de boodschappen doen, de dienstbode heeft een half uurtje geleden een kop thee gebracht.
De andere 12 (fietsende) Nederlanders zijn - tot opluchting van de gastvrouw - vertrokken. Zij kunnen dat niet managen: zoveel gasen tegelijkertijd en zeker niet als ze dan 's avonds na het eten om gesplitste rekeningen vragen voor datgene wat ze verbruikt hebben.....
Morgen reizen we verder met de bus naar Kandi.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten